CHOVE EN PADRÓN
Tenía algo más… tu foto de lluvia, Mon
…………..
Cando chove no meu Padrón…
Toda-las rúas e maxia…
I as horas de lentas, choran…
Unha tristura encantada…
…………..
Ollándo a auga nun soño…
Cerro os ollos cando a choiva…
Por debaixo do paraguas…
Nunca pomba vou con ela…
Calado “ben caladiño…”
Cos meus pes vou por o mar…
Con os teus tamén por a aire…
Ollando os meus pes contigo…
Vou soñando onde non vexo…
Cas miñas ansias molladas…
…Vou percorrendo en Padrón…
As súas rúas prateadas…
E soño… que en tí soñaba…
Cos teus ollos de tristura…
Camiñando a miña veira…
Nas miñas ruíñas de prata…
………………
Cando Chove no meu Padrón…
Toda-las rúas e maxia…
E as horas de lentas, choran…
Unha tristura encantada…
…
Fernando Castaño.